Επιπροσθέτως οι περισσότεροι καλλιεργητές είχαν άφθονη κοπριά αφού συνήθως είχαν και παραγωγικά ζώα στον χώρο τους. Έτσι λοιπόν, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, αφού εδαφαβελτίωναν και εμπλούτιζαν τον φυτευτικό χώρο σε συνδυασμό με την χρήση των ζωικών περιττώματα που σε άλλη περίπτωση θα έμεναν ανεκμετάλλευτα. 
Η εξέλιξη των λιπασμάτων δυστυχώς αντικατέστησε την χρήση της κοπριάς αλλά πλέον με την ολοκληρωμένη και βιολογική γεωργία έχει ξαναμπεί στο προσκήνιο, ειδικότερα στα βιολογικά κηπευτικά. Η κοπριά προσφέρει κι άλλες χρήσιμες ιδιότητες στο έδαφος, εκτός από την τροφοδοσία των φυτών με θρεπτικά στοιχεία, καθώς το εμπλουτίζει με οργανική ουσία που βοηθά στη βελτίωση των φυσικών χαρακτηριστικών του εδάφους, αυξάνοντας τη συγκράτηση νερού, βοηθώντας παράλληλα στον καλύτερο αερισμό του χώματος και στην αποστράγγιση
Η κοπριά είναι κυρίως αζωτούχο λίπασμα και εν μέρει καλιούχο, ενώ είναι και πλούσια πηγή ιχνοστοιχείων. Η κοπριά είναι καλό να τοποθετείται ως λίπασμα τον χειμώνα γιατί το καλοκαίρι ανεβάζει θερμοκρασία και ζημιώνει τα δέντρα και τα λαχανικά, οπότε και χρειάζεται να συνοδεύεται με νερό. Τα θρεπτικά στοιχεία που βρίσκονται στη κοπριά σε διάφορες οργανικές ενώσεις μετά την χώνεψη μετατρέπονται σε προσλήψιμες μορφές. Κατά τη χώνεψη της κοπριάς γίνεται και καταστροφή των σπόρων των ζιζανίων και των διάφορων παθογόνων αλλά χάνεται και μέρος των θρεπτικών συστατικών. Να σημειώσουμε επίσης ότι η έκθεση της στον ήλιο προκαλεί απώλεια των θρεπτικών συστατικών της. Η χώνεψη θεωρείται ότι έχει τελειώσει, όταν η αναλογία μεταξύ άνθρακα και αζώτου είναι 20/1. Οπωσδήποτε όμως, καλά χωνεμένη κοπριά πρέπει να χρησιμοποιείται κατά την εμφύτευση σπόρων. Για να περιοριστούν οι απώλειες στο ελάχιστο κατά τη φύλαξη, πρέπει η θερμοκρασία της κοπριάς στο εσωτερικό της να μην υπερβαίνει τους 30οC. Γι’ αυτό η φύλαξη της πρέπει να γίνεται σε σκιερά μέρη. Η περιεκτικότητα της κοπριάς σε θρεπτικά συστατικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το είδος του ζώου απ’ όπου προέρχεται, τη διατροφή του καθώς, και από τον τρόπο ζύμωσης και διατήρησης της κοπριάς. Η κοπριά των πουλερικών έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε άζωτο, ακολουθεί αυτή των προβάτων και μετά των βοοειδών και του αλόγου. H διατροφή των ζώων με σιτηρέσιο πλούσιο σε πρωτεΐνες μας δίνει κοπριά πλούσια σε άζωτο. Όταν μιλάμε για χωνεμένη ή σβησμένη κοπριά, αναφερόμαστε σε κοπριά που έχει υποστεί ζύμωση και μπορεί να προσληφθεί από τα φυτά χωρίς να υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης εγκαυμάτων.
Για την εποχή της προσθήκης της κοπριάς συστήνουμε η ενσωμάτωση της να γίνεται τον χειμώνα ώστε να αποφεύγεται η έκπλυση των θρεπτικών συστατικών με τις φθινοπωρινές βροχές που τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλης έντασης.
Για την επιλογή κοπριάς, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα εξής:
1. Η κοπριά πρέπει να είναι γνωστής προέλευσης, δηλαδή να υπάρχουν αναλύσεις σε σειρά παραμέτρων για τη συγκεκριμένη κοπριά. Σε αντίθετη περίπτωση, πρέπει να γίνονται αναλύσεις για την περιεκτικότητά της σε θρεπτικά συστατικά, βαρέα µέταλλα, αντιβιοτικά και άλλους ενδεχόμενους ρύπους. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η συνεισφορά της σε θρεπτικά στοιχεία.
2. Η κοπριά πρέπει να είναι απαλλαγμένη από επικίνδυνα παθογόνα, έντοµα εδάφους ή/και σπόρους δυσεξόντωτων ζιζανίων. Αυτό επιτυγχάνεται µμέσα από την αερόβια επεξεργασία της κοπριάς.
3. Απαραίτητη προϋπόθεση για την προσθήκη της κοπριάς είναι να είναι χωνεμένη